Met frisse energie stap ik in de gondola. Het is acht uur ’s ochtends en – na een goede nachtrust – zijn zowel Luc als Noëlle en ik in een goede bui. Tijdens de korte rit omhoog neemt Noëlle zich voor om een leuke dag te hebben. “Ik heb er zin in”, roept ze blij. Luc en ik kijken elkaar aan en ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken. Noëlle merkt het op en leest (zoals gewoonlijk) direct mijn gedachten. “Hoe lang zal het duren voordat ik in de keuken kom klagen over de eerste gast?” “Een half uur!”, roep ik voordat ze haar zin goed en wel heeft afgemaakt. “Twee uur.” Luc is duidelijk nog jong en niet verbitterd genoeg.
Want als ik denk aan de verschillende type gasten, die ik gedurende mijn tijd in de Blue Lounge voorbij heb zien komen, vrees ik dat het niet lang zal duren voordat ze gefrustreerd de keuken binnenstormt. Het is tenslotte geen kwestie van óf dat zal gebeuren, maar van wannéér dat zal gebeuren. De boosdoener? Dat kan iedereen zijn. Ik heb ze daarom op volgorde van meest naar minst voorkomend gerangschikt:
Type 1: De verbitterde groep bejaarden
Het type gast dat niet alleen in groten getale en onder begeleiding van luid tikkende wandelstokken het terras op komt gestormd, maar ook graag allemaal apart een koffie, thee of warme chocomel wil bestellen én betalen en dan het liefst bij de bar (één van de in totaal twee) die op dat moment niet geopend is.
We weten allemaal dat u hier bent gekomen om in de Zwitserse bergen te wandelen. Dus als wij u vragen om alstublieft aan de andere bar (die zich op een loopafstand van nog geen tien meter bevindt) te bestellen, kan dat dan onder begeleiding van iets minder gesteun en gekreun? Het is al erg genoeg dat u uw drankjes van CHF 5 allemaal apart met een briefje van CHF 100 wilt betalen en het bedienend personeel toesnauwt dat u wel of geen melk en/of suiker in uw koffie gebruikt alsof wij uw gedachten kunnen lezen.
Type 2: De talensnob
Het type gast dat ons gedecideerd vertelt dat er in Zwitserland zowel Duits als Frans wordt gesproken en verwacht dat (hoewel wij ons in het Duitstalige gedeelte van het land bevinden) daarom ook beide talen (vloeiend) spreken.
Ik begrijp uw punt niet. Niet alleen wordt er in Zwitserland ook officieel Italiaans en Reto-Romaans gesproken, maar aangezien u er vanuit gaat dat wij beide talen spreken, kunnen wij er vanuit gaan dat ook u beide talen spreekt. En aangezien u ons dit allemaal in perfect Duits mededeelt, zie ik het probleem niet als we hier op voortborduren en de hele bestelling gewoon in het Duits afhandelen? Maar goed, u hebt gelijk, het is beter om een probleem te creeëren dat er helemaal niet hoeft te zijn.
Type 3: De gast die het menu vooral als een richtlijn beschouwt
Het type gast dat denkt dat het menu vooral als tafelversiering dienst doet en zelfverzekerend een croissant bestelt en vervolgens, nadat wij hem of haar mededelen dat wij die niet verkopen, geïrriteerd een broodje kaas bestelt.
Is het werkelijk te veel moeite om het menu te lezen of een restaurant te zoeken waar zij de door u gewenste gerechten wél op de kaart hebben staan?
Type 4: De pretentieuze gast
De gast die mij verontwaardigd, nadat het eten zojuist aan hun tafel is geserveerd, om bestek komt vragen. En mij vervolgens nog verontwaardigder – nadat ik een blik op hun eten heb geworpen en gevraagd heb voor hoeveel personen zij graag bestek wensen – mededelen dat ze met zijn drieën zijn.
Dat u met zijn drieën bent, had ik ook al lang gezien. Ik ga ieder half jaar braaf naar de opticien en beschik dus over uitstekend zicht. Dat was mijn vraag echter niet. Jullie hebben immers één (al voorgesneden) flammkuchen (een soort pizza) en één portie friet besteld. Niet alleen zijn dat twee gerechten voor drie personen, maar ook nog eens twee gerechten die door de overgrote meerderheid van onze gasten doorgaans zonder bestek wordt gegeten. Dus ik begrijp niet zo heel goed waarom wij hier nu doen alsof ik degene ben die hier gek is?
Type 5: De niet al te intelligente gast
De gast die zelfverzekerend met zijn of haar Ben & Jerry’s ijsje naar binnen komt gelopen om mij (die de binnenbar in geval van drukte voor haar rekening neemt) om een lepel te vragen omdat mijn collega aan de buitenbar hem of haar heeft verteld dat “de lepel ‘inside’ is”.
In het ijsje, beste vriend. Niet binnen in het restaurant. Hilarisch. Het type gast waarvan mijn zusje zich vaak afvraagt hoe ze zich in de ochtend hebben aangekleed.
Type 6: De ronduit onbeschofte gast
De gast die mij, tijdens een loeidrukke shift, ineens een vol blad met lege koffiekopjes in de handen drukt, mij boos aankijkt en toesnauwt dat dit “mijn werk” is.
No shit, Gerda! Ik heb mij vanochtend gewoon zonder problemen zelf aangekleed en was heus niet vergeten dat het leegruimen van tafels tot mijn werkzaamheden behoort. Mijn nederige excuses voor het feit dat ik de lege kopjes in uw ogen te lang op tafel heb laten staan, u daarom zelf op moest staan én het ‘zware’ dienblad helemaal over het terras moest dragen om mij daarop te wijzen. Dat moet echt een traumatische ervaring voor u zijn geweest. Zal ik de therapiekosten voor mijn rekening nemen?
Type 7: De hilarische gast
De gast die, zonder een moment te twijfelen, heel ver over de bar moet reiken om zelf een dienblad van mijn stapel te pakken om vervolgens de keuken in te lopen met het idee dat zich daar een zelfbedieningsbuffet bevindt.
Heeft u als kind teveel feestjes in de McDonals bijgewoond? Ach, het doet er niet toe. Nadat zowel het aanwezige bedienende- als keukenpersoneel bijna in hun broek plaste van het lachen, kon u er zelf gelukkig ook om lachen. Hoewel u zich nog zielsalleen in categorie 7 bevindt, zouden wij graag meer van uw type gasten zien.
Helaas (en vanzelfsprekend) bent u niet de reden dat mijn zusje na een tijdje (zoals voorspeld) geërgerend de keuken komt binnen gelopen. Ik werp een blik op de klok. Anderhalf uur. Ze heeft het langer uitgehouden dan ik had verwacht. Want hoewel al deze types samen absoluut een onuitputtelijke bron van animatie en inspiratie zijn, zorgen zij doorgaans vooral ook voor heel veel frustratie.